«Είναι μικρό παιδί ακόμα και πέφτει συχνά» ή «Όλα τα φαγητά πειράζουν το παιδί μου, έχει ναυτία και κάνει συχνά εμετό μετά το φαγητό»

Η Αλήθεια

Πολλοί γονείς νομίζουν πως το παιδί είναι απρόσεχτο ή αδέξιο και πέφτει, ενώ αυτό μπορεί απλώς να έχει αστάθεια από ίλιγγο. Παρατηρήστε αν το παιδί σας πηγαίνει πολύ κοντά στην τηλεόραση ή αν «κουτουλάει» σε αντικείμενα ή πλησιάζει πολύ κοντά για να δει πράγματα (πρόβλημα όρασης). Παρατηρήστε, ακόμη, αν ακούει καλά (πιθανό πρόβλημα στα αυτιά), αν κάνει εμετό ή το πονάει η κοιλιά του ενώ έχει φάει ασφαλές φαγητό (σπιτικό) ή αν δείχνει υποτονικό και αν ξαπλώνει με κλειστά τα μάτια ενώ είναι ξεκούραστο.

Τι να κάνετε

Όταν ένα παιδάκι που περπατά κανονικά, ξαφνικά περιορίζει τις κινήσεις του ή αρχίζει να μπουσουλάει ξανά, αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα ιλίγγου ή αστάθειας που δεν μπορεί να εκφράσει. Άλλες φορές, μπορεί να κάνει εμετό και να λέει πως το πονάει η κοιλίτσα του. Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς νομίζουν πως έχει γαστρεντερίτιδα, ενώ στην πραγματικότητα το παιδί έχει ίλιγγο!
Μιλήστε με το παιδί σας Αν του εξηγήσετε τι σημαίνει ζαλάδα (π.χ. «να νομίζεις ότι γυρνάς σαν σβούρα») μπορεί να σας πει τι νιώθει. Αν σας πει ότι ζαλίζεται, νιώθει ότι θέλει να κάνει εμετό, αν ξαφνικά πέφτει ή αν δεν έχει άνεση στην κίνηση παρά την ηλικία του ή, ακόμη, αν αρχίζει να χάνει κάποιες δεξιότητες που είχε αναπτύξει (π.χ. τρέξιμο, ποδόσφαιρο), πρέπει να εξεταστεί άμεσα από Ωτορινολαρυγγολόγο.

Τι να μην κάνετε

Μην πανικοβάλλεστε! ο ίλιγγος στα παιδιά περνάει αν αντιμετωπιστούν τα αίτια που τον προκαλούν. Τα συμπτώματα του παιδικού ιλίγγου μπορεί να είναι μερικές φορές «εντυπωσιακά» και προκαλούν άγχος στον γονιό και τρόμο στο ίδιο το παιδί, αλλά δεν πρόκειται να μείνει κάποιο πρόβλημα στο παιδί σας. Για αυτό έχει ονομαστεί καλοήθης ίλιγγος της παιδική ηλικίας.

Τι κάνει ο Ωτορινολαρυγγολόγος

Με ειδικές, απλές και ανώδυνες εξετάσεις, όπως παιχνιδο-ακοόγραμμα, τυμπανόγραμμα, ηλεκτρονυσταγμογραφία και προκλητά ακουστικά δυναμικά εντοπίζουμε αν υπάρχει πράγματι ίλιγγος και ανάλογα αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, ενίοτε με τη συνδρομή του Νευρολόγου ή του Οφθαλμιάτρου και υπό τη συνεχή ενημέρωση του Παιδιάτρου.